Znani niepełnosprawni

Frida Kahlo–„złamana kolumna”

Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón urodziła się 6 lipca 1907 roku w Coyoacán na przedmieściach Meksyku.Jej ojciec był artystą–malarzem i fotografem,matka nie pracowała.Małżeństwo miało łącznie sześć córek.W dzieciństwie Frida chorowała na polio,spowodowało to deformację nogi.Kiedy miała 18 lat przeżyła poważny wypadek–autobus,którym wracała wraz z chłopakiem ze szkoły zderzył się z drezyną.Dziewczyna zostaje bardzo poważnie ranna–ma złamaną miednicę,kręgosłup i nogę w jedenastu miejscach,podbrzusze przebił jej długi metalowy pręt.Stan,w jakim jest Frida,lekarze określili jako krytyczny.Kilka następnych miesięcy to dla niej walka o życie i zdrowie.Ponad miesięczny pobyt w szpitalu skłania ją do malowania.Ostatecznie rezygnuje z kariery medycznej i całkowicie poświęca się malarstwu.Jej obrazy przedstawiające ból,cierpienie oraz surowe życie kobiet,często szokują oglądających.55 spośród 143 jej dzieł to przepełnione symboliką autoportrety,przedstawione w jasnych kolorach,z wyraźnym wpływem rdzennej kultury meksykańskiej.Zainteresowanie tematyką kobiecą i szczerość ekspresji dostrzeżone zostały przez ruch feministyczny–dzięki temu stała się Ona jego symbolem ostatnich lat XX wieku.Przez całe życie Fridzie nie było dane zostać matką,poroniła kilka ciąż.Było to wynikiem wypadku, jakiemu uległa w młodości,przeszła też łącznie siedem operacji kręgosłupa.W kwietniu 1954 roku po raz kolejny trafia do szpitala.Istnieją różne wersje,co do powodu jej hospitalizacji.Jedni uważali,iż była to próba samobójcza,inni–po prostu pogorszenie stanu zdrowia.W ciągu trzech miesięcy wraca tam trzy razy.Kahlo umiera 13 lipca w Casa Azul– oficjalna wersja to„emboliom płucny”.Podejrzewa się jednak,iż mogła to być kolejna próba samobójcza.„Mam nadzieję, że wyjście jest radosne i mam nadzieję,że nigdy tu nie wrócę–Frida”–brzmiało ostatnie zdanie w jej pamiętniku.

Sting walczy z niedosłuchem

Dźwięki muzyczne mogą mieć szkodliwy wpływ na słuch oraz powodować jego znaczne i nieodwracalne ubytki.Do grona muzyków,którzy przyznają się do potężnego niedosłuchu i innych dolegliwości,niedawno dołączył jeden z najwybitniejszych twórców rockowych ostatnich dwóch dekad,STING.Wiadomość ta zelektryzowała cały świat,który zaczął się obawiać,że dalsza kariera muzyka może stanąć pod znakiem zapytania...Na razie jednakże Mistrz rozszerzył swoją  światową trasę koncertową Symphonicity o występy w Europie!Sting-Gordon Matthew Sumner-urodził się w roku 1951 w Wallsend,robotniczej dzielnicy Newcastle w Anglii. Był najstarszym z czwórki rodzeństwa.Ojciec pracował w mleczarni,zaś matka była fryzjerką.Podjął studia na filologii angielskiej na Uniwersytecie Warwick,jednakże po pierwszym semestrze rzucił naukę i zatrudnił się jako pracownik fizyczny na budowie.Z czasem nauczył się grać i to grać bardzo dobrze.Podczas jednego z koncertów z zespołem Phoenix Jazzmen, Gordon Sumner wystąpił w swetrze w czarno-żółte pasy.Lider zespołu,Gordon Solomon,stwierdził, że Sumner wygląda jak trzmiel i stąd wziął się jego pseudonim Sting(czyli żądło).W roku 1977 Sting, Stewart Copeland i Henry Padovani(zastąpiony dość szybko przez Andy'ego Summersa)utworzyli w Londynie rockową grupę The Police.Zdobyli razem 6 nagród Grammy.Potem Sting rozpoczął karierę solową.W 1979 r.Sting debiutuje,jako aktor.Jego najgłośniejszą kreacją była postać Feyda-Rauthy w filmie science fiction Davida Lyncha,pt.:Diuna.W animowanym Filmie o pszczołach z 2007 roku zagrał samego siebie.Wielki muzyk nie ustrzegł się problemów związanych z utratą słuchu,co zaczyna się uważać za chorobę zawodową tej kategorii artystów.Walczy z tym wielu innych.Phil Collins poinformował,że udaje się na muzyczną emeryturę.Co prawda nie przestanie pisać piosenek,ale nie będzie już ich nagrywał ani jeździł w trasy koncertowe.Już parę lat temu słynny wokalista przyznał,że nie może produkować swojej muzyki ze względu na poważne problemy ze słuchem w lewym uchu.Ponoć najprzykrzejsze dla wielu muzyków jest dzwonienie w uszach.Skarżą się na nie m.in.Cher,Neil Young czy Eric Clapton.Najgorsze jest to,że młody człowiek w ogóle nie zdaje sobie z niczego sprawy.Proces utraty słuchu trwa latami,zanim muzyk zorientuje się,że coś jest nie w porządku.Miłość,także ta do muzyki,wymaga wielu poświęceń i kompromisów.Ale ważne,by był to kompromis obustronny:wykonawca-odbiorca.Może więc nasza ukochana muzyka jakoś zniesie fakt,że będziemy słuchać jej trochę ciszej.Za to otrzymamy szansę,że do końca życia będzie docierać do Nas każda jej nuta.

Janina Ochojska-Okońska

Janina Ochojska-Okońska to działaczka społeczna i założycielka Polskiej Akcji Humanitarnej.Mało,kto wie,że Janina jest osobą z niepełnosprawnością.Urodziła się 12 marca 1955 r.w Gdańsku.„Janka”,bo tak ją nazywają bliskie jej osoby,jako mała dziewczynka zachorowała na polio i większą część dzieciństwa oraz wczesnej młodości spędziła w szpitalach i ośrodkach rehabilitacyjnych m.in.Ośrodku dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej w Świebodzinie.Skończyła I Liceum Ogólnokształcące w Zabrzu i podjęła studia astronomiczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.Podczas studiów działała w Duszpasterstwie Akademickim u Jezuitów w Toruniu,a od 1976 roku włączyła się aktywnie w działalność opozycyjną,uczestnicząc m.in.w powstaniu NSZZ"Solidarność"w Toruniu.Po ukończeniu studiów(1980 r.)pracowała w Pracowni Astrofizyki Polskiej Akademii Nauk w Centrum Astronomicznym im.Mikołaja Kopernika w Toruniu.W 1984 r.wyjechała do Francji na operację gdzie zetknęła się z ideą pomocy humanitarnej.Działała tam,jako wolontariuszka organizacji"EquiLibre".Koordynowała m.in.pomoc dla Polski.W 1989 r.uczestniczyła w powołaniu do życia polskiego oddziału tejże organizacji.W 1992 roku Janina Ochojska zorganizowała pierwszy konwój polskiej pomocy dla byłej Jugosławii.W 1994 roku założyła Polską Akcję Humanitarną(PAH),której jest Prezesem Zarządu.

Natalie Cole

Jej pełne imię i nazwisko,to Stephanie Natalie Maria Cole.Urodziła się 6 lutego 1950 r.w Los Angeles.Piosenkarka amerykańska-córka Nat'a King'a Cole'a-od wczesnego dzieciństwa miała kontakt z muzyką,a swe pierwsze kroki ku sławie poczyniła w wieku 11 lat.Jej muzyczny talent został szybko doceniony.Natalie Cole jest laureatką wielu nagród,między innymi wywalczyła Grammy w kategorii Najlepsza Wokalistka,oraz miano The Grammy's Best New Artist.Nagrała wiele piosenek,które stały się przebojami,m.in.,„I've Got Love on My Mind”,"Sophisticated Lady","She's a Different Lady","Our Love","Someone That I Used to Love" i "Our Love”,które zasłużyły na miano Złotych Singli.O Natalie Cole można się wiele dowiedzieć z jej autobiografii.Wydała ją w roku 2000,a jej tytuł,to"Angel on My Shoulder",która opisuje jej bitwę z narkotykami,toczącą się przez większą część jej życia.Przełomowym momentem,który zadecydował o tym,że zaczęła na poważnie walczyć z niedozwolonymi używkami,stanowiło zdarzenie,którego bohaterem został syn Natalie.Podczas,gdy jego matka i ojciec oddawali się narkotycznemu transowi,chłopczyk wpadł do pobliskiego basenu i cudem został odratowany.Na podstawie autobiografii nakręcono film"The Natalie Cole Story".Narkotykowe eksperymenty na stałe odbiły się na zdrowiu Natalie Cole i sprawiły,że w istocie stała się Ona osobą niepełnosprawną.Cierpi na nieuleczalne schorzenia,takie jak niewydolność nerek oraz wirus zapalenia wątroby typu C.Jednak mimo takiego stanu zdrowia Natalie nie"spuszcza z tonu" i nadal aktywnie uczestniczy w świecie muzycznym.

Natalia Partyka

Natalia Partyka urodziła się 27 lipca 1989 roku w Gdańsku.Jej dyscyplina sportowa,to tenis stołowy.Jest reprezentantką kadry narodowej seniorek.Zważywszy na wiek,jej dorobek medalowy jest imponujący.Natalia to jedna z najlepszych zawodniczek w Polsce i w Europie.Z uwagi na niepełnosprawność(urodziła się bez prawego przedramienia)rywalizuje w zawodach zarówno z zawodniczkami pełnosprawnymi i niepełnosprawnymi.Natalia Partyka i niepełnosprawna zawodniczka z RPA Natalie du Toit są jedynymi olimpijkami,które wystąpiły podczas Olimpiady w Pekinie w 2008 roku,jak i paraolimpiady,która odbyła się na tych samych obiektach wkrótce po zakończeniu igrzysk dla osób pełnosprawnych.W styczniu 2009 otrzymała statuetkę"Championa"w 74 Plebiscycie"PS" i TVP na Sportowca Roku 2008.Jej dorobek sportowy jest imponujący.

Natalia to:

·         Srebrna medalistka mistrzostw Europy drużynowo w 2009 roku,

·         Brązowa medalistka mistrzostw Europy w grze podwójnej w parze z Xu Jie w 2008 roku,

·         2-krotna mistrzyni olimpijska w grze pojedynczej w kategorii niepełnosprawnych w 2004 i w 2008 roku,

·         2-krotna srebrna medalistka paraolimpijska w grze drużynowej z reprezentacją Polski w 2004 i w 2008 roku.

·         3-krotna srebrna medalistka mistrzostw Polski w grze pojedynczej z zawodniczkami pełnosprawnymi w latach 2007-2008-2009,

·         2-krotna mistrzyni Polski w grze podwójnej z zawodniczkami pełnosprawnymi w latach 2008-2009,

·         Mistrzyni Polski w grze pojedynczej w kategorii młodzieżowiec w 2008 roku,

·         Mistrzyni Świata w grze pojedynczej w kategorii niepełnosprawnych w 2007 roku,

·         Złota medalistka mistrzostw Europy kadetek w grze pojedynczej z zawodniczkami pełnosprawnymi w 2004 roku.

Homer(st.gr.Ὅμηρος,Hómēros,nw.gr.Όμηρος)(VIII wiek p.n.e.)

Grecki pieśniarz wędrowny(aojda),epik,śpiewak i recytator(rapsod).Uważa się go za ojca poezji epickiej.Najstarszy znany z imienia europejski poeta,który zapewne przejął dziedzictwo długiej i bogatej tradycji ustnej poezji heroicznej.Według legendy Homer był ślepcem.Tezę tę mogą wspierać dwa epizody umieszczone w homeryckich epopejach.W Odysei niewidomy bard Demodokos opiewa bohaterskie czyny,a autor,prawdopodobnie Homer,w Hymnie homeryckim pisze do Apollina:"Pozdrawiam Was wszystkie.A o mnie pamiętajcie,gdy przyjdzie jakiś człowiek obcy,co świata doświadczył i zapyta:Dziewczęta,który jest Wam najmilszy z aojdów,co tu przychodzą?Wtedy wszystkie razem odpowiecie:Ślepiec,który mieszka na skalistym Chios–jego pieśni będą zawsze najpiękniejsze"(...).Martin P.Nilsson w pracy Homer and Mycenae podaje,że w wielu regionach w rytualny sposób bardów pozbawiano wzroku,co miało stymulować pamięć.Focjusz I Wielki przypisywał Homerowi autorstwo Cyprii,zaginionego greckiego eposa traktującego o wojnie trojańskiej.Miałby napisać ją z okazji zaślubin swojej córki ze Stasinusem.

Franklin Delano Roosevelt([ˈfræŋklɪn ˈdɛlənoʊ ˈroʊzəˌvɛlt],ur.30 stycznia 1882 w Hyde Park,w stanie Nowy Jork,zm.12 kwietnia 1945 w Warm Springs w stanie Georgia)

Amerykański polityk,32.Prezydent Stanów Zjednoczonych.Czterokrotnie wybierany,z ramienia Partii Demokratycznej,w latach 1933-1945.Jedyny w historii prezydent USA pełniący urząd dłużej niż dwie kadencje,co doprowadziło do wejścia w życie w 1951 r.XXII Poprawki do Konstytucji,ograniczającej liczbę kadencji do dwóch(wcześniej był to tylko konwenans konstytucyjny oparty na decyzji pierwszego prezydenta USA George’a Washingtona,który zrezygnował z ubiegania się o trzecią kadencję,twierdząc,że byłaby ona niedemokratyczna).

Wczesne życie

Był synem Jamesa Roosevelta,dalekiego potomka holenderskich imigrantów i Sary Ann Delano,wywodzącej się z rodziny francuskich hugenotów(pierwotnie noszących nazwisko de Lannoy).W dzieciństwie rokrocznie podróżował do Europy,dlatego był kształcony przez guwernerów i nie miał kontaktu z rówieśnikami,więc aby rozproszyć samotność,dużo czytał.W latach 1896-1900 uczęszczał do prywatnej szkoły Peabody w Groton w stanie Massachusetts,a w 1904 ukończył Uniwersytet Harvarda,edukację kontynuował do 1907 na Columbia University,lecz studiów nie ukończył.Rozpoczął karierę prawniczą w spółce Carter,Ledyard & Milburn w Nowym Jorku,gdzie pracował do 1911.W 1905 roku ożenił się(wbrew woli rodziny)ze swoją daleką kuzynką Eleanor Roosevelt(Theodore Roosevelt,ówczesny prezydent,był obecny na ślubie swoich krewniaków),z którą miał sześcioro dzieci.Małżeństwo było raczej szczęśliwe,mimo,że Roosevelt miał kilka kochanek.

Choroba

W wieku 39 lat Roosevelt uległ wypadkowi.Podczas rodzinnych wakacji w Kanadzie żeglował po wodach Zatoki Fundy.Przypadkowo wpadł do wody,następnego dnia pomagał gasić pożar na jednej z wysepek,a później kąpał się w zatoce.Skutki tych kąpieli w zimnej wodzie okazały się tragiczne–został sparaliżowany od klatki piersiowej w dół,rozpoznano chorobę Heinego-Medina.Rooseveltowi groził paraliż i utrata wzroku.Dzięki olbrzymiemu hartowi ducha i wyczerpującym ćwiczeniom stan jego zdrowia poprawił się,co umożliwiło mu siedzenie i posługiwanie się rękami.Do końca życia poruszał się na wózku.Zmarł z powodu krwotoku mózgowego w trakcie swej czwartej kadencji,12 kwietnia 1945 r.w Małym Białym Domu w stanie Georgia.Jego następcą został Harry Truman.

Ciekawostki

·         Najwięcej razy w historii–aż trzykrotnie–w latach 1932,1934 i 1941 zdobywał tytuł Człowieka Roku magazynu„Time”.Był też pierwszym amerykańskim prezydentem,który otrzymał ten tytuł.

·         Jako jedyny prezydent miał pod sobą trzech wiceprezydentów–Johna Nance Garnera(1933-1941),Henry’ego Wallace’a(1941-1945) i Harry’ego Trumana(1945).

·         Był kuzynem prezydenta Theodore’a Roosevelta

·         Był honorowym obywatelem Rzymu

Ludwig van Beethoven(wymowa niemiecka:luːtvɪç fan ˈbeːthoːfn,ur.15-17 grudnia 1770 w Bonn,zm.26 marca 1827 w Wiedniu)

Kompozytor i pianista niemiecki,ostatni z tzw.klasyków wiedeńskich,a zarazem prekursor romantyzmu w muzyce,uznawany za jednego z największych twórców muzycznych wszech czasów.Urodzony w Bonn,na terenie dzisiejszych Niemiec,już w młodości przeniósł się do Wiednia,gdzie rychło uzyskał reputację pianisty wirtuoza,a następnie wybitnego kompozytora.Mimo,że około 25 roku życia począł tracić słuch,okazał wielką siłę ducha i nie zaprzestał tworzenia(do czasu również wykonywania)swoich dzieł,nawet w okresie całkowitej głuchoty.W historii muzyki stanowi centralną postać pogranicza klasycyzmu i romantyzmu.Jego twórczość wytyczyła kierunek rozwoju muzyki na cały XIX wiek.Światową popularność zawdzięcza Beethoven przede wszystkim swym dziewięciu symfoniom,choć równie przełomowe było znaczenie jego sonat i wariacji fortepianowych oraz muzyki kameralnej,przede wszystkim kwartetów smyczkowych.Muzyka Beethovena łączy intensywność uczuć z doskonałością formy;wyraża się w niej apoteoza wolności i godności jednostki,woli życia,heroizmu,zmagań z losem oraz radości i powszechnego braterstwa.

Początki głuchoty i testament heiligenstadzki

„Nie mogłem się jednak zdobyć na powiedzenie ludziom:«Mówcie głośno,krzyczcie,bo ja jestem głuchy!»”—z Testamentu heiligenstadzkiego W okresie 1796-1798,u szczytu wirtuozowskiej sławy,wystąpiły u Beethovena pierwsze objawy głuchoty.Zrazu sądził,że jest to niedyspozycja przejściowa,z czasem jednak zdał sobie sprawę,że głuchnie nieodwracalnie.Kryzys przyszedł na jesieni 1802 r.,kiedy podczas pobytu w podwiedeńskim Heiligenstadt kompozytor sporządził(niewysłany)list do braci,tzw.testament heiligenstadzki(Heiligenstädter Testament):postępująca choroba,pisał,doprowadziła go niemal do samobójstwa;"jedyna rzecz,jaka mnie powstrzymywała,to moja sztuka.Naprawdę,bowiem wydawało mi się niemożliwe opuścić ten świat,zanim stworzę wszystkie dzieła,które czuję,że muszę skomponować".Po kilku latach heroicznych zmagań z kalectwem,Beethoven został w końcu zmuszony do całkowitej rezygnacji z publicznych występów i poświęcenia się wyłącznie pracy kompozytorskiej.Te tragiczne przeżycia wycisnęły głębokie piętno na jego twórczości,afirmującej bohaterstwo,siłę ducha i wolę życia pomimo cierpienia.Kompozytor na dobre przezwyciężył heiligenstadzki kryzys;jak pisze Ates Orga:"otarł się o śmierć i jednocześnie,paradoksalnie,odkrył życie na nowo".Niedługo po załamaniu spod pióra Beethovena wyszło jedno z jego najradośniejszych dzieł,II symfonia D-dur op.36.

     Vincent Willem van Gogh(wym.[ˈvɪnsɛnt vaŋˈɣɔɣ][a];ur.30 marca 1853,zm.29 lipca 1890)

Holenderski malarz postimpresjonistyczny,którego twórczość dzięki żywej kolorystyce i emocjonalnemu oddziaływaniu wywarła dalekosiężny wpływ na sztukę XX w.Artysta w ciągu swego życia cierpiał na napady lękowe i narastające ataki spowodowane zaburzeniami psychicznymi.Zmarł w wieku 37 lat,jako twórca nieznany szerszemu ogółowi,w wyniku postrzału z broni palnej– najprawdopodobniej samobójczego.Mało doceniany za życia,van Gogh zyskał sławę po śmierci.Dziś jest powszechnie uważany za jednego z największych malarzy w historii,artystę,którego twórczość stanowi istotne źródło sztuki współczesnej.Van Gogh zaczął malować na kilka lat przed ukończeniem 30.roku życia,a swe najbardziej znane dzieła stworzył w ciągu 2 ostatnich lat.

23 grudnia 1888

23 grudnia 1888 sfrustrowany i chory van Gogh zagroził Gauguinowi brzytwą,po czym w panice wybiegł i uciekł do miejscowego domu publicznego.W owym czasie był bardzo samotny i często odwiedzał prostytutki w domu publicznym przy Rue du Bout d'Aeles,który był miejscem jego emocjonalnego i zmysłowego kontaktu z innymi ludźmi.Będąc tam obciął sobie lewe ucho,choć później często utrzymywał,iż była to"tylko"dolna część lewej małżowiny usznej.Van Gogh zawinął obcięte ucho w gazetę i wręczył prostytutce o imieniu Rachel,prosząc ją o"ostrożne trzymanie tej rzeczy".Słaniając się na nogach wrócił do domu,gdzie go później znalazł Gauguin.Van Gogh był nieprzytomny,a całą głowę miał we krwi.Został przyjęty do szpitala Hôtel-Dieu w Arles,gdzie opiekę nad nim roztoczył młody doktor Félix Rey.Przez kilka dni artysta był w stanie krytycznym.Przez kolejne dni wypytywał nieustannie o Gauguina,ale ten był już daleko.Gauguin powiedział jednemu z policjantów prowadzących sprawę:"Proszę uprzejmie bardzo ostrożnie obudzić tego pana,a jeśli będzie o mnie pytał,proszę mu powiedzieć,że wyjechałem do Paryża;mój widok mógłby fatalnie podziałać na niego".Gauguin pisał o van Goghu:"Jego stan się pogorszył,on chce spać z pacjentami,ganiać za pielęgniarkami,myje się w kuble na węgiel.To oznacza,iż kontynuuje to biblijne umartwianie się."Theo,powiadomiony przez Gauguina,odwiedził Vincenta,podobnie jak Marie Ginoux i Roulin.Gauguin wyjechał z Arles i już nigdy więcej van Gogha nie zobaczył.Przyczyną konfliktu były różnice charakteru obu artystów i dzielące ich poglądy na sztukę.Gauguin,choć był skłonny podzielać poglądy Vincenta dotyczące kolonii artystycznej,nie bardzo wierzył w ich urzeczywistnienie w małym,prowincjonalnym miasteczku na południu Francji.Sam był głową rodziny,miał pięcioro dzieci i nie miał zrozumienia dla ascetycznego,samotnego życia Vincenta w Arles;doceniał przyjemne życie tu i teraz.Jego pasją okazało się życie w tropikach. W 1891 r.Gauguin wyjechał z Francji i osiadł na Tahiti;w 1893 powrócił,a w 1895 wyjechał ponownie na wyspy Pacyfiku,gdzie spędził resztę życia.

Styczeń-maj 1889

W styczniu 1889 r.,po spędzeniu dwóch tygodni w szpitalu,van Gogh powrócił do"Żółtego Domu",wznawiając malowanie obrazów.W lutym jednak ponownie znalazl się w szpitalu,po tym,jak miał atak paranoi.W szpitalu spędził dziesięć dni,po czym został wypisany,ale okazało się,iż cierpi na manię prześladowczą.Mieszkańcy Arles zwrócili się z petycją do władz o zamknięcie van Gogha argumentując,iż stanowi on"zagrożenie społeczne".Pod koniec lutego van Gogh został ponownie hospitalizowany.W marcu policja zamknęła"Żółty Dom"odpowiadając na petycje 30 mieszkańców miasta,którzy określili van Gogha jako"fou roux"("szalonego rudzielca").Paul Signac odwiedził van Gogha w szpitalu,po czym,za zgodą lekarzy,zabrał go do domu.W kwietniu van Gogh przeprowadził się do apartamentów należących do dra Reya,po tym jak powódź uszkodziła jego obrazy w jego własnym domu.

Maj-grudzień 1889

Po ślubie Theo 17 kwietnia 1889 van Gogh postanowił poddać się leczeniu w szpitalu psychiatrycznym Saint-Paul-de Mausole w St.Remy.8 Maja 1889 udał się tam w towarzystwie swego opiekuna,wielebnego Salles.Szpital znajdował się w murach byłego klasztoru,mniej niż 32 km od Arles.Zabudowania poklasztorne położone były wśród pól pszenicznych,winnic i plantacji oliwek.Kierownikiem szpitala Saint-Paul-de Mausole był dr.Théophile Peyron,który podczas swej praktyki w Marsylii specjalizował się w chorobach psychicznych.W trakcie badań stwierdził u van Gogha epilepsję.Vincent otrzymał w szpitalu dwa skromne pokoje z łazienką,urządzone w połączonych celach z zakratowanymi oknami;drugi z pokoi służył mu za studio.Zaczął malować niemal natychmiast po przyjeździe.Szpital i otaczający go ogród stały się tematem wielu jego obrazów.Sporządził kilka szkiców wnętrz szpitalnych.Jednym z jego pierwszych obrazów,namalowanych w maju 1889 były m.in.Irysy,przedstawiające kwiaty tego gatunku,rosnące w przylegającym do szpitala ogrodzie.Później zaczął wychodzić poza szpital i penetrować okolice Saint-Remy.Towarzyszył mu asystent Jean-François Poulet,znający dobrze teren.Obaj odwiedzili wspólnie pobliski wąwóz Les Peyroulets,a następnie samo miasteczko Saint-Rémy.Po powrocie z jednej z wędrówek van Gogh kopnął nieoczekiwanie swego asystenta w brzuch,po czym nazajutrz go przeprosił.Poulet pomimo tego zdarzenia zachował dobre wspomnienia o van Goghu już po tym,jak obaj opuścili Saint-Rémy.Rysunki i obrazy van Gogha z pierwszych miesięcy jego zamknięcia w szpitalu świadczą,iż nie był on niezadowolony ze swej sytuacji.Właściwie starał się sprawić,aby to miejsce wyglądało atrakcyjniej niż w rzeczywistości,a kilka jego obrazów przedstawiających budynek z zewnątrz i należący do niego ogród nasuwa skojarzenia raczej z domkiem na wsi niż ze szpitalem psychiatrycznym.W pierwszych miesiącach pobytu w Saint-Rémy van Gogh namalował serię obrazów przedstawiających cyprysy;ich powykręcane kształty,przypominające płomienie,miały związek ze stanem jego niespokojnego umysłu.Najsłynniejszym obrazem,jaki wówczas namalował,była Gwiaździsta noc,dzieło,które niegdyś przekonało ludzi,iż van Gogh był szalony.Obraz ten,bardziej wytwór wyobraźni niż studium natury,jest dziełem na wskroś ekspresjonistycznym,być może zapowiadającym obrazy Edvarda Muncha,norweskiego malarza,młodszego o 10 lat od van Gogha.Niebo z Gwiaździstej nocy w pełni odpowiada pojęciu"surrealistyczne",nasuwając niektórym porównania z biblijną apokalipsą.Generalnie realistyczna wioska,przestawiona na obrazie,jest trudna do identyfikacji;spiczasta wieża kościoła nasuwa bardziej porównania z północą niż z południem.Góry natomiast przypominają pobliskie Les Alpilles.Głębi obrazowi dodaje ciemny cyprys z lewej strony.Został on przedstawiony podobnie jak na wielu innych obrazach i może ostatecznie pochodzić z perspektywy japońskich drzeworytów.Cyprysy były typowym elementem krajobrazu Prowansji,a van Gogh twierdził,iż chciałby malować je tak,jak słoneczniki.Porównywał ich kształt i proporcje do egipskich obelisków.Obok cyprysów artysta podjął również temat drzew oliwkowych.Namalował 15 obrazów przedstawiających drzewa oliwkowe,jako główny motyw;stosował przy tym bogactwo wariacji kolorystycznych,uwarunkowanych porami roku;kiedy drzewa kwitły,używał głównie odcieni błękitnych.Widać było też zmiany w jego palecie.Począwszy od tego czasu odeszły w przeszłość agresywne efekty barw dopełniających i zamiast intensywnych czerwieni i zieleni pojawiły się łagodniejsze błękity i zielenie;mniej widoczny stał się też impast.Podczas pobytu w szpitalu van Gogh miał kilkakrotnie ataki choroby.Po jednym z nich,kiedy połknął farby,otrzymał na jakiś czas zakaz malowania,ponieważ dr.Peyron stwierdził,iż u podstawy tych ataków leżała obsesja związana z malowaniem.Zamknięty w pokoju van Gogh namalował wówczas trzy swoje autoportrety,w tym jeden,znajdujący się obecnie w Musée d'Orsay w Paryżu,zaliczany do najlepszych.Inne obrazy,namalowane od września do grudnia,to m.in.2 wersje Sypialni w Arles,szereg widoków ogrodu przy szpitalu Świętego Pawła i drzew oliwnych.Ważną grupą obrazów,które wyszły wówczas spod ręki artysty,były kopie jego ulubionych mistrzów:Milleta,Doré,Delacroix i Rembrandta.3 września na piątej wystawie Salon Niezależnych zaprezentowano dwa obrazy van Gogha:Gwiaździstą noc nad Rodanem i Irysy.Ten ostatni wzbudził zainteresowanie zwiedzających,o czym później poinformował Vincenta Theo.Pod koniec roku van Gogh doświadczył ataku głębokiej depresji,trwającego osiem dni.Znowu połknął swoje farby i stał się niezdolny do nawiązania kontaktu z otoczeniem.

Dyrektor szpitala,dr Peyron,napisał w końcowym raporcie o jego kondycji:

Pacjent ten,na ogół spokojny,podczas swego pobytu w ośrodku doświadczył szeregu gwałtownych ataków,trwających od tygodnia do miesiąca.Podczas tych ataków przeżywał straszne lęki i niepokoje,kilkakrotnie próbował się otruć,czy to połykając farby,czy pijąc naftę podkradaną pomocnikom,kiedy Ci nalewali ją do lamp.(...)Pomiędzy atakami pacjent był absolutnie spokojny i poświęcał się całkowicie malowaniu.Dziś poprosił mnie o zwolnienie,zamierzając w przyszłości żyć na północy Francji,gdzie,według jego przekonania,klimat dobrze mu zrobi.

16 maja Vincent van Gogh wyruszył w długą podróż do Paryża.

Śmierć

27 lipca w niedzielne popołudnie Vincent wyszedł,żeby malować,ale nie zjawił się na kolacji u rodziny Ravoux.Po kolacji żona Ravoux spotkała go,jak wracał trzymając się ręką za brzuch.Na pytanie,co się stało oświadczył:"jestem ranny",po czym wszedł na górę,do swojego pokoju.Po chwili żona Ravoux usłyszała jęk.Wysłała na górę męża,który znalazł Vincenta leżącego twarzą do ściany.Na pytanie,co się stało,Vincent odwrócił się i wskazując niewielką,krwawiącą ranę w brzuchu oświadczył:"strzeliłem do siebie,mam tylko nadzieję,że nie sknociłem".Artysta wyszedł na pole i strzelił do siebie z pistoletu,pożyczonego od Gustave'a Ravoux;obiecał mu,nieprzekonywająco,że pożyczył broń,bo chciał postraszyć ptaki na polu.Zamierzał strzelić sobie w serce,ale celował za nisko.Rzucił następnie pistolet,którego nigdy nie odnaleziono.Gustave Ravoux wezwał doktora Mazéry i,na życzenie Vincenta,doktora Gacheta.Obaj lekarze stwierdzili,że rana nie jest zbyt groźna i nie ma potrzeby hospitalizacji.Powiadomiono Theo,który przyjechał nazajutrz.Znalazł on Vincenta w niezłej kondycji.Rozmawiali obaj,przechodząc na holenderski,język ich dzieciństwa.Wieczorem stan Vincenta pogorszył się.Do rany wdała się infekcja.29 Lipca we wtorek,o godz.1.30 w nocy Vincent van Gogh zmarł.Według biografów Stevena Naifeha i Gregory'ego Smitha van Gogh mógł zostać postrzelony przez osobę trzecią,zaś wersję o przypadkowym postrzeleniu się ogłosił po to,by chronić prawdziwego sprawcę postrzału.Miał nim być szesnastoletni Rene Secretan–jeden z dwóch znanych artyście chłopców,z którymi spędzał czas,m.in.pijąc alkohol.Autorzy opublikowanej w 2011 biografii stwierdzili,że postrzał mógł być wynikiem niefortunnej zabawy lub awarii broni.Na niekorzyść hipotezy o samobójstwie świadczyć miał również kąt wlotu pocisku. 

Fiodor Michajłowicz Dostojewski(ros.Фёдор Миха́йлович Достое́вский,Ѳедоръ Михайловичъ Достоевскій ur.11 listopada[30 października st.st.]1821 w Moskwie,zm.9 lutego[28 stycznia st.st.]1881 r.w Petersburgu)

Pisarz rosyjski.Uważany za mistrza prozy psychologicznej i jednego z najważniejszych powieściopisarzy,nie tylko literatury rosyjskiej,lecz także światowej.

Albert Einstein(wym.[ˈalbɐt ˈaɪ̯nʃtaɪ̯n]?/i ur.14 marca 1879 r.w Ulm w Niemczech,zm.18 kwietnia 1955 r.w Princeton w USA)

Jeden z największych fizyków-teoretyków XX wieku,twórca ogólnej i szczególnej teorii względności,współtwórca korpuskularno-falowej teorii światła,odkrywca emisji wymuszonej.Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1921 roku za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego.Opublikował ponad 450 prac,w tym ponad 300 naukowych.Wniósł też swój wkład do rozwoju filozofii nauk. 

Friedrich Wilhelm Nietzsche(ur.15 października 1844 w Röcken w okolicach Naumburg(Saale),zm.25 sierpnia 1900 w Weimarze)

Filozof,filolog klasyczny,pisarz i poeta.Punkt orientacyjny topografii filozofii nietzscheańskiej stanowi radykalna krytyka chrześcijaństwa oraz współczesnej autorowi zachodniej kultury.Istotny jest także szacunek wobec wartości obecnych w antycznej kulturze greckiej,wraz z postulatem powrotu do niej. 

Choroba

Pierwsze bóle głowy wystąpiły u Nietzschego w 1856 roku,przybierając w późniejszym okresie formy nawet kilkudniowych ataków migreny,połączonych z wymiotami i bólem oczu,co groziło mu ślepotą.Próby kuracji nie dawały rezultatu,Nietzsche uznał zresztą,że sam będzie dla siebie najlepszym lekarzem.Podawano wiele przyczyn wyjaśniających podłoże choroby:od obciążenia dziedzicznego(ojciec Nietzschego zmarł na guza mózgu),po zarażenie syfilisem,jednak żadne z nich nie zyskało powszechnej akceptacji.W 1876 roku Nietzsche zmuszony był prosić na uniwersytecie o urlop zdrowotny,a w 1879 roku,już po ukazaniu się książki Ludzkie,Arcyludzkie,ostatecznie zrezygnował z profesury.Jako byłemu profesorowi bazylejczycy przyznali mu rentę,co pozwalało na skromne,lecz niezależne życie.W 1889 roku,po totalnej katastrofie psychicznej w Turynie,choroba Nietzschego została zdiagnozowana jako paralysis progressiva(trzeciorzędny syfilis).Mimo braku jakiegokolwiek klinicznego dowodu(pierwszy i niespecyficzny test Wassermana pojawił się w 6 lat po śmierci Nietzschego)diagnoza ta,powtarzana w różnych biografiach,przetrwała przeszło stulecie.Eva Cybulska podważyła tę tezę w 1996 na konferencji nietzscheańskiej w Manchesterze,proponując w zamian diagnozę zespołu maniakalno-depresyjnego z waskularną demencją. 

Choroba i śmierć

Kolejne dzieła Nietzschego,zawierające kontynuację i rozwinięcie myśli wyłożonych w Zaratustrze,to Poza dobrem i złem(1886),Z genealogii moralności(1887),Zmierzch bożyszcz oraz Antychryst(1888).Owocem roku 1888 są też Dytyramby dionizyjskie,poświęcona Wagnerowi rozprawa Nietzsche kontra Wagner i autobiograficzna książka Ecce Homo,która post factum może być odczytana jako zapowiedź tragicznego końca filozofa.Stale obecna w twórczym życiu Nietzschego choroba rozwijała się,bowiem bez przerwy i w końcu przerodziła się w obłęd.Listy Nietzschego z końca grudnia 1888 i początku stycznia 1889 roku wydają się świadczyć o gwałtownej utracie rozeznania w sytuacji i kontaktu z otoczeniem.3 Stycznia 1889 roku nastąpiło załamanie—kilka dni później Nietzsche został przewieziony do kliniki psychiatrycznej w Bazylei,a stamtąd do kliniki w Jenie.W marcu 1890 żyjąca jeszcze matka zabrała go do Naumburg(Saale),zaś po jej śmierci w 1897 roku siostra Nietzschego wynajęła dom w Weimarze,gdzie filozof spędził ostatnie 3 lata życia w całkowitym oderwaniu od świata i apatii.Jego ciało spoczywa obok ojca na cmentarzu w Röcken. 

Alfred Joseph Hitchcock(ur.13 sierpnia 1899 w Londynie,zm.29 kwietnia 1980 w Los Angeles)

Brytyjski reżyser i producent filmowy odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego,pionier suspensu i thrillera psychologicznego.Po zrealizowaniu wielu udanych filmów w Wielkiej Brytanii przeniósł się do Hollywood.W 1956 otrzymał obywatelstwo amerykańskie.Często uważany jest za najlepszego brytyjskiego reżysera wszech czasów i jednego z najlepszych i najbardziej wpływowych reżyserów w historii kina.Do jego najważniejszych filmów należą:Okno na podwórze,Zawrót głowy,Psychoza,Północ,północny zachód,Ptaki,Rebeka. 

Jan Mela(ur.30 grudnia 1988 w Gdańsku)

Polski polarnik,najmłodszy w historii zdobywca biegunów(północnego i południowego)w ciągu jednego roku.Jest jednocześnie pierwszym niepełnosprawnym,który dokonał takiego wyczynu.Założył fundację Poza Horyzonty.Jest współautorem programu podróżniczego w Radiu Kraków–Między biegunami.

Wypadek

Jan Mela stracił lewe podudzie i prawe przedramię w wyniku porażenia prądem,którego doznał 24 lipca 2002 w Malborku,kiedy wszedł podczas deszczu do niezabezpieczonej stacji transformatorowej.Odzyskawszy przytomność,dotarł o własnych siłach do domu.Został niezwłocznie przewieziony do szpitala w Gdańsku,gdzie po trzech miesiącach leczenia zdecydowano o amputacji kończyn.Jan Mela domagał się przed sądem 400 tys.zł zadośćuczynienia i pokrycia kosztów leczenia od Koncernu Energetycznego Energa.Opierając się na opinii biegłych sąd uznał,że bezpośrednią przyczyną wypadku nie było samo wejście Meli do budynku trafostacji,lecz dotknięcie ręką przewodów elektrycznych,zaś od 14-letniego chłopca można już było oczekiwać podstawowej znajomości zasad bezpieczeństwa związanych z urządzeniami pod napięciem.Sąd uznał Jana Melę winnym wypadku w 25%,przyznał mu ponad 230 tys.zł odszkodowania i miesięczną rentę,zaś koncern Energa obarczył odpowiedzialnością za zaniedbania polegające na pozostawieniu otwartego i niezabezpieczonego budynku trafostacji. 

Jerzy Zbigniew Owsiak(ur.6 października 1953 w Gdańsku)

Polski dziennikarz radiowy i telewizyjny,showman,działacz charytatywny.Założyciel i prezes zarządu Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy,główny pomysłodawca i realizator corocznego Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy,twórca jednej z największych cyklicznych imprez muzycznych Przystanku Woodstock.Jest prezesem spółki"Złoty melon".Jest także witrażystą i posiada uprawnienia psychoterapeuty.Jest żonaty(jego żona Lidia Niedźwiedzka-Owsiak jest dyrektorem ds.medycznych Fundacji WOŚP). 

Jan Paweł II(łac.Ioannes Paulus II),właśc.Karol Józef Wojtyła(ur.18 maja 1920 w Wadowicach,zm.2 kwietnia 2005 w Watykanie)

Błogosławiony Kościoła katolickiego,polski biskup rzymskokatolicki,arcybiskup krakowski,kardynał,264.Papież i 6.Suwerenny władca Państwa Watykańskiego(16 października 1978–2 kwietnia 2005),kawaler Orderu Orła Białego.Poeta i poliglota,a także aktor,dramaturg i pedagog.Filozof historii,fenomenolog,mistyk i przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego. 

Choroba i śmierć

Jan Paweł II od 1992 r.cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona.Mimo licznych spekulacji i sugestii ustąpienia z funkcji,które nasilały się w mediach zwłaszcza podczas kolejnych pobytów papieża w szpitalu,pełnił ją aż do śmierci.W lipcu 1992 przeszedł operację w celu usunięcia guza nowotworowego na jelicie grubym.Jego długoletnie zmagania z chorobą i ze starością były osobistym przykładem głoszonych na ten temat poglądów,w których podkreślał godność ludzkiego cierpienia i odnosił je do męki Chrystusa.13 Maja 1992 papież,w 11.Rocznicę zamachu,ustanowił Światowy Dzień Chorego.Nagłe pogorszenie stanu zdrowia papieża rozpoczęło się 1 lutego 2005.Przez ostatnie dwa miesiące życia Jan Paweł II wiele dni spędził w szpitalu i nie udzielał się publicznie.Przeszedł grypę oraz zabieg tracheotomii,wykonany z powodu niewydolności oddechowej.W czwartek 31 marca tuż po godzinie 11,gdy Jan Paweł II udał się do swej prywatnej kaplicy,wystąpiły u niego silne dreszcze,ze wzrostem temperatury ciała do 39,6 °C.Był to początek wstrząsu septycznego połączonego z zapaścią sercowo-naczyniową.Czynnikiem wywołującym była infekcja dróg moczowych w osłabionym chorobą Parkinsona i niewydolnością oddechową organizmie.Uszanowano wolę papieża,który chciał pozostać w domu.Podczas mszy przy jego łożu,którą Jan Paweł II koncelebrował z przymkniętymi oczyma,kardynał Marian Jaworski udzielił mu sakramentu namaszczenia.2 kwietnia,w dniu śmierci,o godzinie 7:30 rano,papież zaczął tracić przytomność,a późnym porankiem przyjął jeszcze watykańskiego sekretarza stanu kardynała Angelo Sodano.Później tego samego dnia doszło do gwałtownego wzrostu temperatury.Około godziny 15.30 bardzo słabym głosem papież powiedział:„Pozwólcie mi iść do domu Ojca”.O godzinie 19 wszedł w stan śpiączki,a monitor wykazał postępujący zanik funkcji życiowych.Osobisty papieski lekarz Renato Buzzonetti stwierdził śmierć papieża Jana Pawła II o godzinie 21:37,a elektrokardiograf wyłączono po 20 minutach od tej chwili.Zmarł 2 kwietnia 2005 po zakończeniu Apelu Jasnogórskiego,w pierwszą sobotę miesiąca i wigilię Święta Miłosierdzia Bożego,w 9666.dniu swojego pontyfikatu.W ciągu ostatnich dwóch dni życia nieustannie towarzyszyli mu wierni z całego świata,śledząc na bieżąco wiadomości dochodzące z Watykanu oraz trwając na modlitwie w jego intencji.Po otrzymaniu zgody kardynała Kamerlinga 3 kwietnia 2005 zwłoki Jana Pawła II umieszczone na katafalku oraz ubrane w ozdobne szaty papieskie i wystawione na widok publiczny w Sali Klementyńskiej Pałacu Apostolskiego.Następnego dnia zostały przeniesione do Bazyliki Świętego Piotra,gdzie były dostępne dla delegacji państwowych i pielgrzymów przybyłych na obrzędy pogrzebowe. 

Stevie Wonder,właśc.Stevland Hardaway Judkins(ur.13 maja 1950 w Saginaw)

Amerykański wokalista popowy,kompozytor,producent i multiinstrumentalista.

Andrea Bocelli(ur.22 września 1958 w Lajatico)

Śpiewak,tenor,kompozytor i producent muzyczny.Bocelli urodził się z wrodzoną wadą wzroku–jaskrą,w wieku 12 lat doznał wylewu krwi do mózgu,kiedy grał w piłkę nożną,w wyniku czego utracił wzrok.Ukończył studia prawnicze w Pizie.Do jego dyskografii należy trzynaście albumów studyjnych,w tym osiem kompletnych oper:Cyganeria,Tosca,Trubadur,Werther,Pajace,Rycerskość wieśniacza,Carmen oraz Andrea Chénier.Wszystkie jego albumy sprzedały się w nakładzie ponad 70 milionów egzemplarzy na całym świecie.Dzięki temu stał się on najlepiej sprzedającym się artystą w historii współczesnego wykonawstwa muzyki poważnej.

Monika Kuszyńska(ur.14 stycznia 1980 w Łodzi)

Piosenkarka,autorka tekstów,była wokalistka zespołu Varius Manx.

Życie prywatne

28 maja 2006 roku Monika Kuszyńska wraz z członkami zespołu Varius Manx miała poważny wypadek samochodowy pod Miliczem.16 Lipca 2006 w trakcie odbywającego się w Sopocie festiwalu TOPtrendy 2006 miał miejsce charytatywny koncert na rzecz poszkodowanych w tym wypadku artystów.Od czasu wypadku Kuszyńska pozostaje sparaliżowana od pasa w dół.Uczestniczy w intensywnej rehabilitacji.W 2011 wyszła za mąż za Jakuba Raczyńskiego.