Właśnie usłyszałam tekst cytuję„ja ze swoim dzieckiem rozmawiam normalnie nie jak z niepełnosprawnym człowiekiem”.Takie słowa działają na mnie jak płachta na byka.Ten potworny stereotyp,że niepełnosprawny to nienormalny,że trzeba z nim rozmawiać inaczej.Ciągle zdarzają mi się sytuacje,że ludzie mówią do mnie jak do małego dziecka wątpiąc,że ich zrozumiem.Zdarzyło mi się,że pani w jakimś urzędzie spytała się mnie„a będzie umiała się pani sama podpisać?”Ja oczywiście wiem,że takie rzeczy wynikają z niewiedzy,z pośpiechu i już przez te wszystkie lata powinnam się do tego przyzwyczaić.Nie do cholery,nie chcę przejść nad takim słowami i zachowaniami do porządku dziennego.Jeżeli ja muszę się uczyć życia w społeczeństwie,to oczekuje z drugiej strony tego samego.Dokąd żyję będę walczyć ze stereotypami.Tyle się mówi o dobieraniu słów żeby Nas nie urazić.Często ludzie tłumaczą się,że unikają Naszego towarzystwa,rozmów z Nami,bo nigdy nie wiedzą jak się zachować,co powiedzieć żeby nie zrobić Nam przykrości.A jak Nas nie ma w pobliżu to walą takie teksty bez chwil zastanowienia i nie czują zażenowania.MY NIEPEŁNOSPRAWNI TEŻ JESTEŚMY LUDŹMI!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz