1.Radykalne zalecenie brzmi:jeżeli potrzebujesz l rady i musisz dołożyć wielu starań,by twój lekarz zechciał cię wysłuchać i zrozumiał twoje potrzeby,powinieneś go zmienić.
2.Przed wizytą u lekarza spisz wszystko,czego chcesz się dowiedzieć.Zwróć uwagę na to,abyś z pięcioma pytaniami nie wszedł do gabinetu-i nie wyszedł z niego z tymi samymi pytaniami bez odpowiedzi.Zwróć uwagę,czy dobrze zrozumiałeś odpowiedzi.
3.Po raz kolejny do tego samego lekarza idź tylko wtedy,gdy uważasz go zasadniczo za sympatycznego i masz poczucie,że naprawdę może ci pomóc.Badania wykazują,że w takiej sytuacji terapia przebiega najpomyślniej,a pacjenci są najbardziej zadowoleni.
4.Jeśli nie jesteś zadowolony z przebiegu rozmowy z lekarzem,zwróć mu na to uwagę-jeśli to możliwe,od razu,w uprzejmy sposób.Jeżeli nie zareaguje,graj mu tak długo na nerwach,aż znajdzie czas,by cię wysłuchać.
5.Mów swemu lekarzowi,gdy trapi cię coś więcej niż tylko dolegliwości cielesne.Nie czekaj,aż sam spyta o twój stan psychiczny.On przecież nie może wiedzieć,że jesteś podenerwowany sytuacją w małżeństwie,padłeś ofiarą mobbingu w pracy albo coś innego leży ci na sercu.
6.Nie miej oporów przed zasięgnięciem drugiej opinii.Zanim jednak udasz się do innego lekarza,poproś tego pierwszego o dokumentację,orzeczenia i wyniki badań.Dając je tobie,nie wyrządza ci przysługi.Masz do tego prawo.
7.Po zasięgnięciu drugiej opinii daj sobie spokój.Zbyt wiele opinii namiesza ci w głowie,w myśl powiedzonka:pięciu lekarzy,a sześć opinii.
8.Wyniki i opinie,które otrzymasz od drugiego lekarza,otwarcie omawiaj też ze wszystkimi innymi lekarzami.Dokładnie pytaj,jakie wyciągaliby z tego wnioski.
9.Samokrytycznie zastanów się,co uznajesz za przyczyny swoich dolegliwości-dopuszczaj myśl,że przyczyny mogą być inne niż tylko organiczne,na przykład stres czy psychiczne obciążenia.Zapytaj lekarza,który zaleci ci jakieś badanie lub terapię,czy takiej samej rady udzieliłby sobie czy swoim najbliższym.To,co przepisują pacjentom,lekarze znacznie rzadziej stosują wobec siebie.Nie popuszczaj,dopóki nie znajdzie się rozwiązanie twojego problemu.W przeciwnym razie przedłużasz tylko chorobę.
WSKAZÓWKI DLA LEKARZY
1.Zwracaj uwagę na własne odczucia przy kontakcie z pacjentem.Może ci to udzielić ważnych wskazówek,co pacjentowi dolega i jak się czuje.
2.Zwracaj uwagę na rzeczy,które do siebie nie pasują-na przykład gdy pacjent z małym skaleczeniem rozpaczliwie płacze lub gdy rozpłatana noga nie robi na pacjencie większego wrażenia.
3.Nie przerywaj swojemu pacjentowi za wcześnie-średnio lekarze wchodzą w słowo pacjentom po 15 sekundach.Zwłaszcza na początku rozmowy ważne są otwarte pytania,ponieważ wtedy pacjent szczególnie skory jest do opowiadania,co jest dla niego ważne.
4.Nie upominaj pacjenta,by w opisach swoich objawów czy samopoczucia przechodził do rzeczy.Pytanie Jak się pan/i czuje ze swoimi dolegliwościami?Jest proste,ale bardzo ważne,by zyskać dostęp do przypadłości pacjenta.
5.Zwracaj uwagę na wrażenia twoich współpracowników.Gdy doświadczona pielęgniarka mówi:Z nim jest dzisiaj źle,to zwykle ważna uwaga.
6.Nie zaczynaj mówić od razu po tym,jak pacjent skończy swój opis.Często po krótkiej pauzie podaje jeszcze dalsze informacje.Kto tego nie potrafi,niech cicho liczy:21,22, 23...
7.Aktywnie słuchaj swego pacjenta.Co nie oznacza tylko potakiwania w milczeniu,ale i podsumowywanie tego,co się usłyszało,oraz stawianie pytań:Czy dobrze pana/panią zrozumiałem,że...?
8.Zwracaj uwagę na zgodność czasową.Jeżeli ktoś dzień po tym,jak wbrew swojej woli został wysłany na przedwczesną emeryturę,łamie sobie nogę,może to świadczyć,jak wielkim problemem jest dla niego ten nowy rozdział życia.
9.Oszczędzaj,pacjentom przypadkowych opinii niemających medycznego znaczenia.Wymruczane:Główka jest naprawdę duża przy ciążowym badaniu ultrasonografem albo:O,dodatkowe uderzenia serca może wprawić pacjentkę w duży niepokój.A tylko ty jako lekarz wiesz,że to sprawy na ogół bez znaczenia.Przed badaniem wyjaśnij pacjentowi,jakie konsekwencje może ono mieć-oszczędź mu badań diagnostycznych,które być może poszerzą jego wiedzę,ale nie będą mieć wpływu na decyzje dotyczące sposobu leczenia.Rozmowy z pacjentami umieść w pewnych ramach.To znaczy wyznacz granice czasowe i nie pozwól,by przerywano ci telefonami,podpisywaniem dokumentów itp.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz