Lista chorób przewlekłych

Odpłatność za leki jest również dla wielu innych osób zagadnieniem niejasnym,osnutym wręcz mgiełką aptecznej tajemnicy i często wzbudza wiele negatywnych emocji.Nic dziwnego–wydatki na leki są znaczącą pozycją w domowym budżecie.Wiadomo,że nie każde lekarstwo podlega refundacji w takiej samej wysokości dla wszystkich pacjentów.Jednym z czynników wpływających na cenę leku,jest adnotacja o stwierdzonej chorobie przewlekłej.Przyjrzyjmy się temu bliżej.Po prawej stronie recepty znajdują się 3 okienka służące do określania odpłatności za leki.W okienku„Oddział NFZ”lekarz zaznacza,czy pacjent jest ubezpieczony wpisując najczęściej numer właściwego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia.Okienko„Uprawnienia”służy do przekazywania informacji o szczególnej zniżce na leki,która przysługuje tylko niektórym osobom np.inwalidom wojennym.Lekarz wpisuje tu określony przepisami skrót(np.w przypadku inwalidy wojennego-IB).Ostatnie okienko„Ch.przewlekłe”informuje o tym,czy pacjentowi przysługuje większa zniżka na leki w związku z chorobą,na którą się leczy.Fakt,że leki przepisane na recepcie dotyczą choroby przewlekłej,lekarz zaznacza za pomocą dużej litery P,wpisywanej w określone okienko(„Choroby Przewlekłe”).Według rozporządzenia Ministra Zdrowia w polu recepty oznaczonym„Choroby przewlekłe”oprócz litery P może się również pojawić oznaczenie„P-EB”wskazujące,że przepisane na recepcie leki należy wydać bezpłatnie pacjentowi cierpiącemu na konkretne schorzenie-epidermolysis bullosa(pęcherzowe odwarstwianie naskórka).Jeśli nie ma uprawnień do niższej odpłatności za lek wynikającej z choroby przewlekłej,lekarz wpisuje znak„X”.Wobec tego jakie jednostki chorobowe kryją się pod symbolem„P”?Kiedy na recepcie może pojawić to oznaczenie i jakie rządzą tym reguły?Otóż o wszystkim,wbrew powszechnemu mniemaniu,decyduje nie lekarz i farmaceuta,a Minister Zdrowia.Drogą rozporządzenia,po zasięgnięciu opinii odpowiednich instytucji,ustala on listę takich chorób.Wykaz ten jest zamieszczony na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia(www.mz.gov.pl).Obecnie znajdują się tu takie schorzenia jak:jaskra,astma,cukrzyca,schizofrenia i inne.Co pewien czas ma miejsce aktualizacja wymienionych tu jednostek chorobowych.Wpisywane są tu choroby o największym znaczeniu społecznym.Niestety,nie wszystkie schorzenia przewlekłe są ujęte w tym wykazie z różnych przyczyn.Przykładów rzadkich chorób,które wymagają długotrwałego przyjmowania kosztownych preparatów,nierefundowanych przez państwo,można podawać wiele.Oprócz tej listy istnieje również wykaz leków i wyrobów medycznych,które ze względu na omawiane wyżej choroby są przepisywane bezpłatnie,za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością.Z kodem„P”można więc wypisać tylko te określone leki i tylko w tych schorzeniach,które zostały wymienione w aktualnym rozporządzeniu Ministra Zdrowia.Dezorientację budzi również czasowa refundacja niektórych leków.„Mąż jest po zawale.Musi przyjmować lek przeciwzakrzepowy.Lekarz powiedział,że trzeba za niego uregulować pełną kwotę,bo lek jest refundowany tylko miesiąc po zawale.Jesteśmy zdziwieni tym bardziej,że wcześniej mąż mógł kupować lek ze zniżką.Jest to dla nas ogromny wydatek.Czy nie ma możliwości kupna tego leku ze zniżką?Czy takie dziwne czasowe ramy mogą być prawdziwe?”-skarżą się pacjenci.Niestety-tak.W tym wyjątkowym przypadku określony jest wprost czas,w którym przysługuje refundacja.Czas ten należy liczyć od dnia zaistnienia zdarzenia,czyli od dnia wystąpienia zawału(w przypadku zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST jest to okres do 30 dni stosowania,natomiast bez uniesienia odcinka ST do 12 miesięcy).Wpisanie na recepcie znaku„P” możliwe jest wyłącznie w przypadku leczenia wymienionych schorzeń w określonych okresach terapii i niedopuszczalne jest wpisywanie na recepcie znaku„P”w okresach terapii dłuższych niż wskazane w przepisach.Realizacja recept w okresach terapii dłuższych niż wskazane odbywa się za pełną odpłatnością pacjenta.Nic w tej kwestii nie zależy więc od dobrej woli lekarza ani farmaceuty.Lekarz nie może wypisać pacjentowi recepty za znaczkiem"P",gdy rozpoznanie schorzenia nie jest dostatecznie udokumentowane w karcie pacjenta.Jeśli lekarz nie zastosuje się do przepisów prawnych ustanowionych przez Ministra Zdrowia i oznaczy kodem„P”receptę dla pacjenta,który nie jest uprawniony do refundacji z tytułu choroby przewlekłej,będzie ponosił odpowiedzialność finansową za nieuprawnioną refundację.Niestety często zdarza się,że lekarz wypisujący receptę nie umieści na niej odpowiednich danych(literki„P”lub omyłkowo umieści symbol„X”),mimo,że pacjent jest osobą uprawnioną.Skutkuje to brakiem możliwości wykupienia leków z odpowiednią zniżką.Farmaceuta w żadnym wypadku nie może bowiem wpisać na recepcie uprawnienia wynikającego z choroby przewlekłej,czyli litery„P”.W żadnym wypadku nie próbujmy tego naprawiać sami!Pamiętajmy,że recepta to dokument o znaczeniu prawnym.Brak pieczątki i/lub podpisu osoby dokonującej poprawek na recepcie czy też dokonywanie poprawek przez osobę inną niż wystawiająca receptę nie może mieć tutaj miejsca(np.„X”przeprawiony przez pacjenta na„P”).Farmaceuta nie może zrobić wyjątku i zrealizować takiej recepty z należną zniżką.Przekroczenie tych przepisów skutkuje koniecznością zwrotu(z własnej kieszeni)refundacji.Recepty podlegają bowiem ścisłej kontroli.Apteka co dwa tygodnie składa raport do Narodowego Funduszu Zdrowia.Zawiera on szczegółowe dane każdej transakcji.Co więc możemy zrobić,aby ustrzec się takich sytuacji?Osoby,którym takie uprawnienie przysługuje(np.chorujące na cukrzycę czy astmę)przed wyjściem z gabinetu lekarskiego powinny zerknąć na wypełniony druczek,na pole„Ch.przewlekłe”(jeśli przepisane leki tej choroby dotyczą).W przypadku wątpliwości nie wahajmy się zapytać lekarza.Dzięki temu ustrzeżemy się przed brakiem możliwości nabycia danego leku ze zniżką,zaoszczędzimy cenny czas i własne nerwy.A co jeśli posiadamy już jako uprawniony pacjent prawidłowo wystawioną receptę z literką„P”na lek wymieniony w wykazach?Czy leki w ten sposób przepisane otrzymamy bezpłatnie?Otóż nie zawsze.Bywa,że są one wydawane za odpłatnością ryczałtową lub częściową-30% lub 50%.Tu należy zaznaczyć,że leki mają tzw.limit cenowy,a więc wyznaczoną przez Ministra Zdrowia kwotę,do wysokości której NFZ refunduje koszt leku.Oznacza to,że jeśli cena przepisanego nam leku przekracza limit,to pacjent oprócz opłaty za lek musi dodatkowo pokryć różnicę między ceną wydawanego leku a jego limitem.Znajdą się również przypadki pojedynczych leków,które paradoksalnie mają w chorobie przewlekłej wyższą opłatę niż wydane na podstawie recepty bez„P”…Mimo wpisania przez lekarza literki„P”na recepcie,na której widnieje lek na nadciśnienie,farmaceuta nie wyliczy z tego tytułu dodatkowej zniżki(nadciśnienie nie widnieje bowiem na liście chorób przewlekłych,mimo iż borykamy się z nim do końca życia).Aby otrzymać lek ze zniżką na chorobę przewlekłą,czyli z adnotacją"P",muszą być przede wszystkim spełnione dwa warunki:pacjentowi przysługują specjalne uprawnienia wynikające z udokumentowanej choroby przewlekłej,a przepisywany preparat pochodzi z listy leków,które w tej konkretnej jednostce chorobowej przysługują ze zredukowaną opłatą.

LISTA CHORÓB PRZEWLEKŁYCH 
Zgodnie z rozporządzeniem Z 2009 roku(Dz.U.z 2009 r,nr 212 póz.1647)za choroby przewlekłe ministerstwo uznaje: 
1.akromegalię, 
2.astmę,przewlekłą obturacyjną chorobę płuc,eozynofilowe zapa­lenie oskrzeli, 
3.chorobę Alzheimera,
4.chorobę i zespół Parkinsona, 
5.chorobę Leśniowskiego-Crohna, 
6.choroby psychiczne lub upośle­dzenia umysłowe, 
7.ciężką postać przewlekłej obturacyjnej choroby płuc z udoku­mentowanym badaniem spirometrycznym z wartością wskaźni­ka FEV1<50% oraz ujemną pró­bą rozkurczową, 
8.cukrzycę, 
9.epidermolysis bullosa, 
10.fenyloketonurię, 
11.gruźlicę,w tym również gruźli­cę wielolekooporną i inne mykobakteriozy,
12.hipercholesterolemię LDL-C po­wyżej 130 mg/dl utrzymującą się pomimo terapii statynami w przy­padku:stanu po zawale serca lub rewaskularyzacji wieńcowej(przezskómej lub kardiochirurgicznej),stanu po rewaskularyzacji obwo­dowej lub amputacji obwodowej z powodu choroby miażdżycowej,hipercholesterolemii rodzinnej, 
13.jaskrę, 
14.miastenię, 
15.miażdżycę objawową naczyń wieńcowych leczoną stentami metalowymi(do 6 tygodni od implantacji stentu)lub stentami antyrestenotycznymi uwalniają­cymi leki(do 12 miesięcy od im­plantacji stentu)w celu zapobie­gania zakrzepom, 
16.moczówkę prostą przysadkową, 
17.mukowiscydozę, 
18.neuralgię popółpaścową przewlekłą, 
19.niedoczynność tarczycy, 
20.nowotwory złośliwe,w tym również:neutropenię w choro­bach nowotworowych,przerzuty osteolityczne w chorobach nowo­tworowych,raka piersi i raka trzonu macicy,raka piersi w II rzucie hormonoterapii,raka prostaty, 
21.osteoporozę, 
22.padaczkę, 
23.padaczkę oporną na leczenie, 
24.pierwotną dyskinezę rzęsek, 
25.przerost gruczołu krokowego, 
26.przewlekłe owrzodzenia, 
27.schizofrenię, 
28.schizofrenię w przypadku nawro­tu objawów psychotycznych podczas terapii neuroleptykami w wyniku udokumentowanego uporczywego braku współpracy chorego, 
29.stan po przeszczepie narządu unaczynionego bądź szpiku,
30.stan po resekcji trzustki, 
31.stan po zawale mięśnia serco­wego bez uniesienia odcinka ST,do 12 miesięcy stosowania, 
32.stan po zawale mięśnia serco­wego z uniesieniem odcinka ST,do 30 dni stosowania, 
33.stwardnienie rozsiane, 
34.stwardnienie zanikowe boczne, 
35.udokumentowaną niewydol­ność serca w klasach NYHAII-
NYHAIV, 
36.wieloobjawowy miejscowy zespół bólowy typu l—odrucho­wa dystrofia współczulna oraz typu II-kauzalgia, 
37.wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
38.zakażenie wirusem cytomegalii u pacjentów poddawanych przeszczepom narządów miąższo­wych-profilaktyka po zakończe­niu hospitalizacji związanej z transplantacją do 110.dnia po przeszczepie, 
39.zespoły wrodzonych defektów metabolicznych,alergie pokarmowe,biegunki przewlekłe, 
40.zespół nadpobudliwości psy­choruchowej z deficytem uwagi wyłącznie jako element komple­ksowego(zawierającego psycho­terapię)leczenia u dzieci powyżej 6.roku życia,
41.żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe u dorosłych pacjentów po przebytej planowej alloplastyce całkowitej stawu biodrowego lub kolanowego-prewencja pierwotna