Przezwyciężenie niepełnosprawności i moje strefy wsparcia

Nasza niepełnosprawność wymaga więc przepracowania w różnych jej wymiarach.Wydaje się,że dużo większy wpływ mamy na postrzeganie siebie samych oraz na nasze relacje z innymi,a znacznie mniejszy na fizyczną stronę niepełnosprawności i bariery,jakie napotykamy w otoczeniu.Wrażenie takie jest nie do końca trafne i to z kilku powodów:

• Angażując się w proces naszej rehabilitacji i współpracując z personelem medycznym sprawimy,że czas ten nie będzie stracony,a postępy pojawią się znacznie szybciej.
• Już w szpitalu powinniśmy pracować nad samodzielnością w czynnościach codziennych.Powiększający się obszar naszej samodzielności będzie nam dawać coraz większe możliwości i zadowolenie oraz odciąży naszych bliskich.Okazją do rozpoczęcia pracy nad własną samodzielnością jest udział w obozie AR.Instruktorzy,którzy przez wiele lat doskonalili swoje techniki samoobsługowe mogą je zaprezentować i dodatkowo służą radą jak te metody przystosować do własnych możliwości.Trening czynności samoobsługowych koniecznie musimy kontynuować po powrocie do domu.Umiejętność samodzielnego ubierania się,codzienna toaleta i higiena,przygotowywanie i spożywanie posiłków,przesiadanie się oraz poruszanie na wózku i pokonywanie na nim barier architektonicznych są niezbędne do tego,by być aktywnym w swoim życiu i cieszyć się nim.W sytuacji,gdy nasz potencjał fizyczny jest niewystarczający do tego,by uzyskać pełną samodzielność ważne jest byśmy wiedzieli jakiej pomocy potrzebujemy oraz byśmy potrafili udzielić innym instruktażu,na czym ta pomoc ma polegać.
• Wiedza na temat wpływu URK na nasz organizm i świadomość zmian jakie w naszym życiu spowodowała niepełnosprawność pomoże uniknąć nam niebezpiecznych powikłań oraz pomoże w lepszym wykorzystaniu naszego czasu i środków,jakimi dysponujemy.Brak takiej wiedzy jest często przyczyną długich poszukiwań lepszej,skuteczniejszej metody na powrót do zdrowia,a często powoduje nawet zaniechanie i rezygnację.

Postawa zaangażowania i pracy nad przezwyciężeniem następstw URK jest dla nas najważniejsza i przynosi oczekiwane efekty.Pamiętać jednak powinniśmy o czekających nas trudnościach.Im bardziej będziemy świadomi tego,że mogą się pojawić,tym łatwiej będziemy mogli sobie z nimi poradzić.Często towarzyszy nam poczucie pokrzywdzenia przez los i wrażenie,że życie obeszło się z nami wyjątkowo okrutnie.Żywimy przekonanie niesprawiedliwości,która nas dotknęła i rozpamiętujemy zdarzenia związane z doznaną niepełnosprawnością np.wypadek,zadając sobie pytanie"Dlaczego właśnie ja?"Doświadczenie i przeżywanie własnej niepełnosprawności to proces,którego przebieg zależy od sytuacji,w jakiej zastał nas uraz oraz od naszej osobowości.Dobrze,gdy na końcu tego procesu osiągamy postawę akceptacji niepełnosprawności,tzn.przyjmujemy faktyczne zmiany jakie niesie URK w naszym życiu,ale jednocześnie nie uważamy,że niepełnosprawność pozbawia nas radości z realizacji życiowych planów i marzeń.Na tym etapie przyjmujemy właściwą perspektywę odwracając się tyłem do wypadku i urazu,a kierując się w stronę przyszłości i tego,co nas w niej czeka.Do takiej postawy dołączyć się powinno poczucie wewnętrznego umiejscowienia kontroli.Co oznacza to określenie?Wyraża ono postawę,w której mamy przekonanie o naszym wpływie na własne życie i na wszystko co nas w nim spotyka.W sytuacji,gdy przez długi czas po URK skazani jesteśmy na opiekę innych osób i to oni podejmują decyzje dotyczące naszego życia,tracimy wiarę w to,że możemy sami coś osiągnąć.Z czasem gdy potrafimy coraz więcej odzyskujemy pewność siebie,ale najcenniejsza jest świadomość swoich możliwości,tego jak wiele zależy od nas samych.Wsparcie,jakie możemy uzyskać od naszych bliskich,instytucji,organizacji pozarządowych i różnych grup wsparcia jest niezwykle pomocne,jednak to my w największej części odpowiadamy za to,kiedy z tego wsparcia skorzystamy i jak potoczy się nasze życie.Dostrzeżenie swojego osobistego potencjału,to klucz do realizacji swoich planów i czerpania satysfakcji z bycia aktywnym.Mobilizacja własnego potencjału do pracy nad sobą i do znalezienia dla siebie miejsca w aktywnym życiu,czyli w pracy,nauce,czy życiowym hobby jest najważniejsza ale równie ważne jest odnalezienie dla siebie różnych sfer wsparcia.Te sfery to osoby,miejsca lub zajęcia dzięki którym nie czujemy się osamotnieni w swoich staraniach o powrót do aktywności.Spróbuj odnaleźć takie strefy wsparcia,dostępne dla Ciebie,zastanów się gdzie możesz szukać pomocy,co sprawia,że w trudnych chwilach możesz uzyskać pomoc,zarówno realną jak i tę polegającą na podtrzymaniu na duchu i poprawieniu nastroju.
Ćwiczenie
Wypisz twoje własne strefy wsparcia:
1.Miejsca w których się czujesz jak w domu i do których należysz.
2.Przedmioty wywołujące przyjemne doznania i wzbudzające pozytywne wspomnienia.
3.Ludzie których naprawdę lubisz i którym możesz ufać.
4.Organizacje te od których otrzymałeś już pomoc i te do których należysz.
5.Działania które odrywają cię od codzienności,jak sport,hobby.
6.Wartości własne przekonania i poglądy,filozofia życiowa,religia.
Określenie własnych sfer wsparcia pomaga w zrozumieniu,że w szczególnie trudnych momentach nie jesteśmy sami i pozwala na wyznaczenie przyjaznego otoczenia,w którym czujemy się bezpiecznie.W różny sposób możemy rozumieć i traktować naszą niepełnosprawność.Jest to niezwykle ważne jeśli chodzi o naszą chęć zmiany swojego dotychczasowego życia.Mówimy tutaj o takiej zmianie,która wiąże się z akceptacją nowej sytuacji związanej z niepełnosprawnością.Pewnie zgodzimy się z myślą,że akceptacja niepełnosprawności może oznaczać dla każdego z nas coś innego.To co najważniejsze jeśli chodzi o przezwyciężenie następstw URK wyraża się w stwierdzeniu,że niepełnosprawność chociaż rzeczywista,nie przeszkadza mi korzystać z życia w pełni.Realność takiej postawy oznacza,że przyjmuję zmiany jakie muszą nastąpić w moim życiu,co oznacza konieczność rezygnacji z pewnych rzeczy lub zmianę sposobu osiągania innych.
Temat do przemyśleń
Zastanów się nad następującą kwestią:Czy zmiana w naszym życiu polegająca na odwróceniu postawy z pełnienia roli osoby zupełnie uzależnionej od innych i nie podejmującej żadnej aktywności,do postawy kogoś kto świadomie kieruje swoim losem i jest w swoich wyborach aktywny,jest zawsze przez nas pożądana?Czy taka zmiana uznawana za zmianę na lepsze nie wiąże się z utratą czegoś co jest dla nas cenne?
W rozstrzygnięciu tej wątpliwości pomoże ci rozwiązanie zadania.
Ćwiczenie
Wyobraź sobie,że wyjechałeś na długie wakacje,a po powrocie zastałeś zdemolowane i okradzione mieszkanie.Wymień złe strony takiego zdarzenia,a następnie wypowiedz się,czy zdarzenie to ma jakieś pozytywne strony i niesie dla nas jakąś wartość.Tak jak na pierwszy rzut oka trudno znaleźć pozytywne strony kradzieży,której padliśmy ofiarą,tak równie nieprawdopodobne jest,by ktoś czerpał korzyści z własnej niepełnosprawności.Jednak to,co na pozór niemożliwe,czasem okazuje się faktem.Niepełnosprawność możemy ujmować na rozmaite sposoby:

• Niepełnosprawność jako sposób na określenie i wyrażenie siebie samego może to dotyczyć zwłaszcza młodych ludzi,którzy jeszcze nie znaleźli odpowiedzi na pytanie:"Kim tak naprawdę jestem?"Niepełnosprawność pomimo swojej dramaturgii daje gotową tożsamość,a osoby takie mogą robić wrażenie,że świetnie odnajdują się w nowej sytuacji.
• Niepełnosprawność jako ucieczka przed życiem i jego wyzwaniami dotyczy zwłaszcza osób zamkniętych w sobie,które nie lubią wyzwań jakie stawia przed nimi życie,uraz daje wtedy okazję do schowania się przed światem i bezpiecznego życia wśród najbliższych.
• Niepełnosprawność jako pewnego rodzaju alibi na życie w określonym czasie swojego życia każdy z nas wchodzi w pewne role społeczne,zamyka pewien etap życia i rozpoczyna następny.W pewnym wieku podejmujemy naukę i kończymy ją,następnie przychodzi pora na pracę,założenie rodziny oraz potomstwo.Osoba w wieku 40 lat,która mieszka z rodzicami,nie pracuje i nie założyła własnej rodziny może budzić troskę najbliższego otoczenia.Inaczej jest w przypadku osób niepełnosprawnych,sama niepełnosprawność stanowi życiowe alibi.Osoba niepełnosprawna nie czuje takiej presji społecznej do podejmowania w określonym czasie konkretnych ról życiowych.
• Niepełnosprawność jako szansa na podkreślenie naszej wartości w oczach innych,zwłaszcza nam bliskich wydaje się również niewiarygodna,ale uraz i niepełnosprawność mogą dać okazję do zwrócenia na siebie uwagi innych osób,najczęściej najbliższych na fakt naszego istnienia.Osoby,które wcześniej nie angażowały się w relacje z nami,teraz wykazują troskę i poświęcają nam znacznie więcej czasu.

Przedstawione wyżej postawy i przemawiające za nimi argumenty mogą się wydać niewiarygodne i mało prawdopodobne.Przedstawione są jednak tylko po to,byśmy mogli uświadomić sobie co może mieć wpływ na zaakceptowanie przez nas swojej sytuacji po URK.Niepełnosprawność nie określa nas jako ludzi,jest ona czymś realnym i niezaprzeczalnym,jednak stanowi tylko część naszego życia.Dlatego im więcej będziemy mieli zainteresowań i sfer aktywności,tym mniejsze znaczenie w kontaktach z innymi będzie miała mniejsza sprawność.Nieocenione jest posiadanie pozytywnych wzorców,jeśli poznamy inne osoby z podobną niepełnosprawnością,które mają pomysł na życie i aktywnie go realizują,posiadając przy tym wiele pasji i zainteresowań,wtedy łatwiej nam uwierzyć w to,jak wiele możemy osiągnąć we własnym życiu.Brak takich pozytywnych przykładów sprawia,że sami patrzymy na siebie przez pryzmat stereotypów,a te jeśli chodzi o osoby niepełnosprawne nie są korzystne.