Trzy grupy inwalidzkie

Przez wiele lat w polskim prawie emerytalno-rentowym funkcjonowało pojęcie"inwalidztwo".Wiele osób wciąż ma ważne orzeczenia dawnych komisji ds.inwalidztwa i zatrudnienia.
Ustawa z 14 grudnia 1982 r.o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin(Dz.U.Nr 40,poz.267 z późn.zm.)przewidywała trzy grupy inwalidztwa:

• do I grupy zaliczano osoby całkowicie niezdolne do pracy i samodzielnej egzystencji,co w praktyce oznaczało konieczność korzystania przez nie ze stałej pomocy innej osoby,
• do II grupy zaliczano osoby całkowicie niezdolne do pracy,
• do III grupy zaliczano osoby częściowo niezdolne do pracy.

"Żadna praca"-ten zapis widnieje czasem na orzeczeniach o grupie inwalidzkiej.Wiele osób przyzwyczaiło się do niego,a właściwie do myśli,że ma zakaz pracy.Tak sądzą też pracodawcy,którzy nie nadążają za stale zmieniającymi się przepisami.Jeśli ma się stare orzeczenie o I grupie inwalidzkiej z adnotacją:"Żadna praca",to nie warto za każdym razem tłumaczyć pracodawcy,że ten zapis tak naprawdę nie ma znaczenia.Warto natomiast zgłosić się do zgodnego ze swoim miejscem zamieszkania Powiatowego Zespołu ds.Orzekania o Niepełnosprawności(dopóki istnieje,bo są plany zmian w systemie orzecznictwa).To nic nie kosztuje.Tam otrzyma się orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności,ale trzeba przypilnować,by wśród wskazań nie wpisano np.:"Zatrudnienie-nie dotyczy"lub"Zatrudnienie-w zakładach pracy chronionej".W razie czego należy się od wskazań(ale nie od stopnia niepełnosprawności)odwoływać do skutku opierając się na cytowanej ustawie.Dopiero wtedy,ze znajomością tego przepisu i ze stworzonym na jego podstawie dokumentem z Zespołu,należy pojawić się u pracodawcy.Ze starym orzeczeniem z I grupą inwalidzką i adnotacją:"Żadna praca"lepiej u pracodawcy się nie pojawiać.